Wąsssski

W blogach "obserwacyjnych" było by ideałem gdyby można na bieżąco wstawiać zdjęcia, opisywać czyli ... tworzyć notatki z obserwacji, niczym w notesie.
Podejrzewam iż wraz z rozwojem techniki, otrzymamy narzędzia w postaci aparatów mogących na bieżąco kontaktować się z siecią. Zrobię zdjęcie, opiszę połączę się z netem i ... już na blogu świeża notka - dziś widziałem zaskrońca.
Teoretycznie, nowoczesne aparaty komórkowe, już taka możliwość dają, ale to wciąż jeszcze mało popularny sprzęt i jak na mój gust zbyt drogi w obsłudze, poza tym nie sposób dobrze obrobić zdjęcia na komórce.
No cóż, życie jest obecnie szybsze niż edycje książek science fiction, ani się nie obejrzymy jak bloga będziemy pisać "na gorąco" siedząc na zimnie i wypatrując pierwszych objawów wiosny ;-).


Tymczasem jednak trzeba się pogodzić z niedoskonałością życia, które zmusza nas byśmy pisali o sprawach ważnych i ciekawych aktualnie, które się już kompletnie zdezaktualizowały.

A swoją drogą, rok temu w sobotę rano kupiłem idąc do pracy rzeczpospolitą, mnóstwo tam było analiz, komentarzy, przewidywań rozwoju polityki zagranicznej ... gdy zasiadłem do lektury w zaledwie kilkanaście godzin po wydaniu gazety ... były już tak straszliwie niepotrzebne, tak beznadziejnie bezprzedmiotowe.

Zaskrońca spotkałem bardzo wczesną wiosną, na gruzowisku pełnym śmieci pozostawionych przez dwunożnych padalców w czterokołowych trumnach.

Jak się okazuje, życie jest silniejsze od ludzkiej głupoty i niegodziwości.
Akurat zbliżałem się do mostu kolejowego, kijki przestały stukać o uklepaną nawierzchnię drogi gdzy usłyszałem delikatny szurgot. Taki nietypowy, niespodziewany.
Za chwile się powtórzył
Wtedy go dostrzegłem

Kryjąc się pośród gęstych zarośli ruderalnych pomykał w słońcu, grzejąc sobie łuski.
Bezpieczny w zakamarkach które stworzyło mu ludzkie niechlujstwo.

Musiałem spieszyć się do pracy, zostało mi zaledwie 50 minut i 5 km do przejścia w większości po wertepach i z koniecznością wpadnięcia jeszcze do sklepu i zakupu czegoś jadalnego, bo organizm drastycznie domagał się uzupełnienia mu kalorii, wypalonych wcześniejszymi marszami.

Znacie tę piosenkę, taki staroć w sumie dość głupia ale ... do dziś pamiętam kawałek refrenu
"ja mam fijoła, dam, dam ci go..."