Poczekaj już ja cię użądlę !

Druga połowa sierpnia, bobrowałem za gruszkami w opuszczonym sadzie. Słońce ładnie dopiekało, gruszki obrodziły. Najadłem się sam, do domu zawiozłem i jeszcze mnóstwo zostało. A drzewo przecież nie młode, sad opuszczono najpóźniej w połowie lat 50, potem teren ogrodzono betonowymi płytami i stał się częścią wielkiego przemysłu...

Zatem bobruję sobie za gruszkami, żal staruszką trząść więc zbieram spady, gdy nagle słyszę brzęczenie, takie niby pszczele ale silniejsze i wyraźnie złe. Patrzę w okolice nóg i ...

 A tu gruszka leży sobie, jak wiele obok, rozgrzana słońcem i silnie już sfermentowana a tuż przy niej...szerszeń, wyraźnie strącony z owocu moimi krokami, zły, idący w moim kierunku i odgrażający się.

Chciał mnie użądlić, czułem to!

Tylko aby użądlić trzeba wzlecieć, aby wzlecieć... no właśnie wzlecieć to on nie mógł.

Rozpoczął wspinaczkę po łodygach roślin, spadł, za którymś razem doszedł już wystarczająco wysoko.

Rozpostarł skrzydła, rzucił się na mnie w furiackim szturmie.

Powietrze wypełnił bzyk jego skrzydeł, złowróżbny niczym syreny sztukasów.

potem rozległo się ciche, stłumione...

...

..

.

pac

Bohaterski lot trwał może pół sekundy, zakończył się upadkiem na odwłok.

Ale szerszeń nie dał za wygraną

 

Poczekaj już ja cię użądlę  - wrzeszczało nienawistnie jego spojrzenie

Po czym wrócił do "knajpy" pić dalej.

Niech ta opowieść będzie memento dla "bohaterów" jednej akcji.

A zainteresowanych szerszeniami zapraszam na stronę Nauki w Polsce

gdzie dowiecie się że:

Szerszenie są jak wilki