Dziś już w piwnicy ich nie zimuje, ciepło od pieca CO skutecznie by je zabiło - no może nie bezpośrednio, ale uniemożliwiając im hibernację. Za to stryszek nad garażem cały czas stoi do ich dyspozycji - korzystam z niego wybitnie rzadko i praktycznie nigdy pora zimową, więc mają spokój.
Nie przypuszczałem nawet że budlej dawida to dla nich tak atrakcyjna roślina - otrzymałem go od kolegi pszczelarza w ramach propagacji roślin miododajnych. Zwróćcie uwagę (tak na marginesie) że obecna moda na ogródki przydomowe to głównie egzotyka i iglaki - czyli żadnego pożytku dla zapylaczy - a co gorsza np. z mleczami walczy się ciężką chemią - pryskając je wtedy gdy kwitną - czyli przy okazji eksterminując setki pszczół i innych nektaropijców. Jest dowodem na hiper bezmyślność odpowiednich instytucji że zezwalają na wprowadzanie do handlu środków takich jak roundap (inne podobne ścierwa), oraz zakup o wykorzystanie ich przez ludzi którzy pojęcia nie maja co i czym robią.
Więc rośnie mi ten budlej (ta budleja?) w ogródku, pięknie komponując się z ketmiami a na budlei w pewnym momencie doliczyłem się ponad dwudziestu motyli - niesamowity widok, niestety zanim pobiegłem po aparat... Udało się uchwycić tylko resztki.
12 komentarzy:
Bardzo fajne zdjęcia!
Zapraszam na spotkaniazprzyroda.blogspot.com
Coraz częściej słyszę o tej roślinie - chyba zainwestuje:)
A to polska roślina jest? Fajnie kiedy sobie rośnie, kwitnie. Nie fajnie, kiedy się rozprzestrzenia bez sensu, wypierając tutejsze. Barszcz, czeremcha kanadyjska - wybitnie złośliwe przykłady. Jest jeszcze krzak na żółto kwitnący, roslina jednoroczna na ugorach. Rośnie wszędzie, zamiast naszych, rodzimych "chwastów". Coraz rzadziej widuję np piołun.
A ja się zawsze dziwiłam, że jesienią tyle ich można spotkać. Ale jak się już chowają do garażu, to chyba znak, że zima przyjdzie szybko.
Dwadzieścia motyli jednocześnie - to musiał być piękny widok!
A ja mam teraz kwitnący bluszcz na ścianie domu. I mnóstwo motyli na tych niepozornych kwiatkach :-)
Łukszu - dzięki, już ustawiłem twojego bloga w obserwowanych i czekam na kolejne twoje odkrycia.
Karmnik - lepiej pogadaj z pszczelarzami - chętnie rozmnożą. Budleja nadaje się zwłaszcza w zagłębienia terenu, lub za murki - bo jest dość wysoka i tam gdzie inne rośliny "giną" schowane, tam ona prezentuje się doskonale.
Budleja to import - ale taki blisko, a co ważniejsze nie zachwaszcza i jest przez naszą entomofaune wybitnie libiana.
"Jest jeszcze krzak na żółto kwitnący" - nic mi do głowy nie przychodzi poza nawłocią kanadyjską. Faktycznie jej minusy przeważają nad plusami - problemu by nie było, gdybyśmy, mieli szerokie prerie zamieszkałe przez trawożerców - a tak musimy sami kosić dwa razy do roku.
Manitou - ostatnie pokolenia są bardzo liczne i dobrze odżywione bo muszą przetrwać zimę. Trochę źle to opisałem - one jeszcze się nie chowają - one "sondują" teren.
Hanna - był!
Ewa - a wiesz że kwitnienie bluszczu oznacza pierwszorzędne warunki środowiskowe? Nawet kiedyś brałem udział jako szperacz w takich badaniach - chodziło i ustalenie miejsc gdzie bluszcz zakwita i wydaje owoce.
Nawłoć to jest to to- prerie mustangi, bizony - mustangi omijają szerokim łukiem - wola trawkę.
Pszczół jest teraz mnóstwo i motyli. Ostatnie ciepłe dzionki i ostatnie kwiatki.
To samo pomyślałam co Manitou ;) Mam nadzieję, że faktycznie póki co tylko "sondują" :) Bardzo ładne ujęcia. Pozdrawiam :)
Izo - zrobiło się słonecznie i ju z ich w garażu nie spotykam.
Motyle są urocze, uwielbiam na nie patrzeć, a na Twoim zdjęciu ładnie się prezentują :) pozdrawiam
Z tym bluszczem to mnie zaskoczyłeś! Wyrasta z betonowego chodnika i pnie się po południowej ścianie domu. Mieszkam tu od 30 lat, a on był już wcześniej. Wiosną kosy zajadają się jego owocami. Kiedyś był miejscem noclegowym dla tysięcy wróbli, ale od kiedy jednego roku zagościła kuna, już z tego nie korzystają, niestety. Lubiłam ten ich poranny hałas o świcie (choć rodzina czasem narzekała, że drą dzioby ;-)
Prześlij komentarz