Pielgrzym

Pielgrzym stanął tu w 1984 roku...

i stoi...twarda sztuka, ani drgnie.
choć ten pielgrzym spod św. Krzyża,
to się ponoć przemieszcza
w kierunku szczytu,
a jak się przemieści, to się ziści koniec świata.
jakiś czas temu harcerskie Czarne Stopy
obwiązały go linami, coby koniec świata powstrzymać.
Dziś już o linach nikt pod Św. Krzyżem nie pamięta.
Powieści Szmaglewskiej to zamierzchłe dziwactwa
dla wychowanych przy pomocy SMSów debili zwanych "młodzieżą".

Za to Tarnowskiego Pielgrzyma mocować linami nie trzeba - zabetonowano go na amen.
Choć mamy tu w Tarnowie fajną drużynę harcerską i w razie czego, można na nich liczyć nie mniej niż na Czarne Stopy.
Pielgrzym na szczyt nie dojdzie.


Stoi sobie zawzięcie na przecięciu południka 210 E z równoleżnikiem 500 N
przywieziony tu z nieodległej Poręby Radlnej a wcześniej przywleczony przez lodowiec ze Skandynawii w plejstocenie

Eratyk
(tak się ładnie z łaciny takie kamyki nazywają)
ten jest różowawym odłamkiem skały określanej jako granit rapakiwi
W języku fińskim rapakivi znaczy "zgniły kamień".

Zastygła w grubych ziarnach, na ogromnej głębokości,
w straszliwym ciśnieniu i przerażającej temperaturze magma.
Przed milionami lat osiągnęła powierzchnię ziemi, by tam zostać zgniecioną i pokruszoną w procesach erozyjnych związanych ze zlodowaceniem.

No cóż ale na erozję to nawet harcerze rady nie mają

Wyrwane ze snu

Nagłe, przedłużające się ocieplenie spowodowało wyrwanie ze snu i rozpoczęcie wegetacji wielu gatunków istot żyjących wokół nas.
Na pewno dla ptaków, czy ssaków, jest to okres korzystny, wyższe temperatury i niższe zapotrzebowanie na kalorie konieczne do utrzymania stałej ciepłoty ciała pozwala im unikać śmierci z wyczerpania czy wyziębienia.
Roztopy w znacznym stopniu zmniejszają presję człowieka na mniej zagospodarowane partie terenu, gdyż znacznie maleje ruch turystyczny, ustają roboty terenowe i tylko na sztucznie naśnieżanych stokach szusują jeszcze amatorzy białego szaleństwa.

Ale to także ogromne zagrożenie dla innych bytów. Swą wegetację wznawiają grzyby, i to nie tylko zimówki, dla których przymrozki to okres najlepszy do rozwoju i którym one na pewni nie zaszkodzą.

Te napotkałem na Górze Św. Marcina. Ładniutkie, zdrowiutkie...tylko jakoś ich mało, żeby się najeść, a jedynie pobudzać sobie apetytu bez szans jego zaspokojenia, to ja nie lubię.

Pewnie szukając bardziej zdecydowanie, w innym częściach lasku, natrafił bym na bardziej obfite stanowisko, ale...
No właśnie
roztopy
zamieniły teren w iłowata paciarę

Za to poszperałem nieco w wiatrołomach z ubiegłych lat i ...
Natrafiłem na ślinika zajadającego grzybka.

Tak na moje oko to jest to ślinik szary (Arion circumscriptus)
zajadający ucho bzowe (Auricularia auricula-judae)

Całość scenki miała wielkość około 10 milimetrów i wymagała użycia nasadki makro, zastosowałem też maksymalną przesłonę f:8 i lampę błyskową.
Zdjęcia robiłem "z ręki" - co przy czasie 1/125 sekundy świadczy że całkiem niezły ze mnie snajper skoro nie poruszyłem.

Ciekawe czy ślimaczek zdąży się zakopać, nim znów nadejdzie fala chłodów, czy grzybki zdążą wydać zarodniki?
Z drugiej strony - przecież takie nagłe ocieplenie, to w naszym klimacie nie jest żaden ewenement. Przyroda świetnie sobie z tym radzi - kiedyś pisałem post o "ryzykantach" czyli tych roślinach które rozpoczynają wegetację wczesniej od ionnych, ryzykując przemrożenie w przypadku nadejścia kolejnej fali chłodu, ale i mając nagrodę w postaci zdobycia cennego terytorium jeśli mrozy nie nadejdą.